Ik ben bloot ondanks mijn kleren,
ge ziet dwars doorheen mijn lijf,
onder al mijn lappen schaamte
en ik weet met mij geen blijf.
Ik weet amper nog waar kruipen,
tenzij bij u, als ik dat mag.
Ergens anders dan mijn lijf, liefst,
want daar ben ik elke dag.
Dus ge herbergt mijn gebreken
in een leegstaand stukje hart.
Ge hebt het toch niet dringend nodig,
dus ge houdt het maar apart.
En ge weet dat er iets mis is,
want ge kijkt zo vreemd naar mij,
en ge vraagt wat er gebeurd is,en dat ik dan zeg: wel, gij.
Schoon. Goeie kadans.
BeantwoordenVerwijderen